Copacabana, Isla del Sol en La Paz

Allereerst,

veel dank voor al jullie reacties. Het doet ons goed dat veel dierbaren via onze verhalen met ons meereizen. Dat geeft ons kracht voor het verdere verloop!

Copacabana
Vanuit Cusco zijn we per bus via Puno naar Copacabana afgereisd. Dit keer zonder groene gezichten en alerte zakjes. In Copacabana hebben we Elske en Gerda ontmoet. Dat was erg leuk en gezellig. Samen met een Nederlandse kerel Gijs en een Nieuwzeelandse meid die we in de bus naar Copacabana hebben ontmoet, hebben we Copacabana onveilig gemaakt! Dit houdt in, het recht omhoog klauteren van een berg, gezellig eten en drinken, het in het meer springen (dat knetterskoud is!) en het afreizen naar Isla del Sol. Op Copacabana zitten we op 3900 meter hoogte en dit is wederom merkbaar aan de factoren die in ons vorige blog staan beschreven. Copacabana zelf is een leuk dorpje aan het Titicacameer, maar we komen hier vooral voor de uitzichten op het meer en een bezoek met overnachting op Isla del Sol.

GIJS
De jongen die we hebben ontmoet in de bus naar Copacabana. Om een beeld te scheppen, even een liedje dat we aan hem opdragen. Zo kennen jullie hem ook weer wat beter. Op de melodie van Opus "Life is Life"

Nanananana
Nanananana (allemaal!)
Nanananana
Nanananana

Gijs (nanananana)
Gijs is wijs (nanananana)
Labadab dab dab Gijs (nanananana)
Gijssssss (nanananana)

Hij staat mooi in het leven
Hij staat er ferm en erg trots
Met zijn hoedje en zijn baardje
Baant hij zijn pad
Spaanstalig als een malle
Duidelijk voor iedereen
Blij zijn wij met zijn aanwezigheid
Want voor onssss, is hij Gijsssssss

And it's Gijs (nanananana)
Gijs is blij (nanananana)
Gijs is vrij (nanananana)
Labadab dab dab Gijs (nanananana)

Even tussendoor
Veel personen hebben we nu reeds ontmoet, maar de kern van de reis beleven we met zijn twee. We zijn erg content met het schrijven van onze odes maar een ode aan elkaar is soms ook op zijn plaats om elkaars plek in de reis aan te geven. Het moment van de reis waarop deze odes worden geschreven maakt niet uit. Als het moment daar is, dan is het moment daar. Daarom bij deze een ode aan Pieter

Pieter
Kompaan en Braziliaan
opstakels, hij kan het aan
Levenslust en innerlijke rust
Met jou op reis, dat is een must
Beleven en overleven
Ik geef jou daarbij drie punten meer dan een zeven
Prachtig en machtig
Jij staat er telkens 100% krachtig
Rinus en Frank
Wij staan er, waarvoor dank

Schitterend

Isla del Sol
Het zonne eiland ligt in het zuidelijke deel van het enorme Titicaca meer. Op het eiland is de benenwagen het enige vervoersmiddel. Naast de toeristen en hippies wonen er ongeveer 800 families op het eiland. Deze gelukkige eilandbewoners leven van de landbouw, visserij en het toerisme. De schoonheid van het eiland verklaart waarom er vele ruines van tempels staan. Velen pre-Columbiaanse samenlevingen vonden hier een religieuze oorsprong. Zo ook de Inca's. De grote Inca was de directe zoon van de zon. Het Isla del Sol was dan ook het religieuze hart van de Inca ideologie. Het eiland waar de zon is geboren. Echter leefde er al ver voor de Inca's mensen op het eiland. Er zijn voorwerpen gevonden van mensen die al 3000 jaar voor Christus op het eiland leefden!
Nadenkend over Machu Pichu en de Inca's naderen we het eiland. Vervolgens varen we nog een uur langs het eiland en passeren we een aantal mooie baaien met kleine haventjes. Daarachter is er terrastuinbouw te zien. De ronde heuvels op het eiland zijn kaler maar nog altijd groen. Opvallend zijn de rotsen en stenen. Deze hebben bijna alle kleuren van de regenboog. De vele lagen kleding die we op de boot aanhadden gaan tijdens het lopen in rap tempo uit. De zon breekt door zoals de naam van het eiland ons verteld. Met Gerda, Elske en Gijs bewandelen we de veelal door de Inca's aangelegde paden. Los van de schoonheid van het eiland heeft deze dag voor ons nog een sportieve betekenis. Op 4000 meter lopen Rogier en ik allebij met onze volle rugzakken (20 kilo). Los van wat koppijn aan het einde van de 7 uur durende tocht gaat dit goed. We zijn al bijna klaar voor de hoge Andes. De druk op de benen is hoger maat tegelijkertijd geeft het gevoel van de slak (alles wat je nodig hebt op je rug) enorm veel energie. De blauwe lucht, het eindeloze blauwe meer en het paradijs achtige landschap op deze hoogte maakt ons ' high.' Soms wandelen we zingend, soms zijn we een tijdje stil. Soms verwonderen we ons om de kleinste bloempjes en soms delen we in de ruimte van de schitterende vergezichten. De verhalen rondom de tempels maken indruk. Het gezelschap maakt trots. De boer die we onderweg tegenkomen bevestigd het fijne leven op dit eiland. Aan het einde van de tocht hebben we het gehele eiland overgestoken. Wanneer we neerploffen op de bedden in een klein huisje zien we door het raam de wolken in de verte optrekken. Voorbij de groene heuvels, het blauwe meer en de heuvels en vlaktes aan de overkant verschijnen zwarte en witte punten. Op meer dan 100km afstand zijn de toppen van de Boliviaanse Andes zichtbaar en hun boodschap is duidelijk: ''Kom maar jongens, jullie zijn er klaar voor.''

La Paz
Gelukkig overleven we de te volgeladen boottocht terug van Isla del Sol naar Copacabana. De weg naar La Paz is voor ons de weg naar de Andes. We hebben inmiddels afscheid genomen van Gijs die naar de zoutvlaktes gaat en misschien nog een Andestocht met ons mee zal lopen. Onderweg van Copacabana naar La Paz rijden we eerst nog een stuk langs het meer. Dit heuvelachtige gebied veranderd langzaam in de grote hoogvlakte van Bolivia. De zwarte en witte Andestoppen laten zich af en toe even zien. Na door El Alto (grote en arme wijk naast en boven La Paz) te zijn gereden verschijnt La Paz alsof er een theatergordijn open gaat. Van grote hoogte zien we de enorme stad. Vervolgens scheuren we de stijle wegen af en belanden we in het veel te drukke centrum. Met veel dank aan Elske en Gerda vinden we een goed hostel. Vandaag hebben we wederom met dank aan Elske en Gerda een beter hotel gevonden en drie trektochten geboekt. Ook hebben we allebij ruim honderd euro geïnvesteerd in een 100%UV zonnebril. Voor de rest zit alles wat we nodig hebben bij de tochten inbegrepen. De Nederlands sprekende vrouw van het reisbureau gaat proberen om ons bij alledrie de tochten dezelfde gids mee te geven. Dus geen zorgen, we hebben zorgvuldig gekozen en gaan met een betrouwbare gids de Andes in.

De komende weken:
- Morgen of overmorgen gaan we met Elske en Gerda naar het opvanghuis in Uypaca (www.esperanza-bolivia.com). Dit doen we uit interesse naar het project waar Elske (en Eefje) al jarenlang mee bezig is/zijn.
- vrijdag of zaterdag beginnen we aan een vierdaagse trektocht door de hoge Andes. We lopen met een gids, twee ezels, een ezelverzorger en eventueel nog andere bergwandelaars (laagseizoen dus kans hierop is niet groot). Tocht is van Tuni (4400m) naar Huayna Potosi basecamp (4700m)
- Na deze tocht houden we een dag rust in La Paz
- Dan een drie daagse tocht naar de top van de Huayna Potosi. We rijden dan eerst naar het Huayna Potosi basecamp. Op de eerste dag gaan we naar een grote gletsjer waar we zullen oefenen met klimmen (echt klimmen, met touwen, pikhouwelen en dergelijke). Door de eerste dag op een hoogte te blijven verlagen we de kans op hoogteziekte aanzienlijk. Op dag twee klauteren we van base camp naar high camp (5200m). Hier is een refugio (gebouwtje) waar we zullen overnachten. Dag drie is DE dag. Dan doen we een poging de 6088 meter hoge Huayna Potosi te beklimmen. Een top als nooit tevoren. Na het wel of niet halen van de top klouteren we in een keer terug naar het basecamp waar we wat zullen eten om vervolgens terug naar La Paz te keren. Wederom familie en vrienden, GEEN ZORGEN! Onze persoonlijke gids heeft jarenlange ervaring met deze berg, kent de natuur, kent hogeziekte, kent het weer en zijn enige verantwoordelijkheid is ons. Hoeveel mensen ook mee naar boven gaan, er is altijd een gids per twee klimmers. Bovendien draag ik (Pieter) de geluksteen die ik van Christof, Jonathan en Bastiaan heb gekregen om mijn nek.
- Na de poging de Huayna Potosi te beklimmen houden we weer een dag rust in La Paz.
- De derde tocht in ons pakket loopt van La Cumbre (4725m) naar Chairo (1400m). Deze tocht duurt 3 dagen en onderscheid zich van de twee voorgaande tochten. We zullen ons iedere dag sterker voelen doordat we steeds meer zuurstof inademen. Ook zal de natuur iedere dag veranderen van hoog en steen op d 1 tot en met (bijna) tropische bossen aan het einde van dag 3. Ook zullen we dorpen tegenkomen waardoor de tocht cultureel interessant is. Na deze drie dagen blijven we nog een nacht in Coroico (vlakbij Chairo) om vervolgens weer terug te keren na La Paz.

De komende drie blogs zullen dus steeds een Andestocht beschrijven. De Andes is ons voornaamste reisdoel, we voelen ons goed en gaan er enorm van genieten.